Еве зошто е важно на овој голем празник да се исплете венец со цвеќиња. Според народните обичаи, овој ден е магичен и може да ви го направи животот поубав и посреќен.
За таа цел луѓето во минатото ги почитувале старите обичаи, плетеле венци, се капеле во водата за која се сметало дека овој ден е лековита, се побратимувале и закумувале, пишува НМД.мк
Денес, 7 јули, Православната црква и нејзините верници го слават Иванден, празникот на раѓањето на Свети Јован Крстител.
На Ивандан се плетат венци со иванденско цвеќе и со нив се китат себеси и куќите, а во пресрет на тој ден, пастирите палат огнови и ја посетуваат стоката. Потоа се искачуваат на височините и играат секакви игри околу огновите.
Овој обичај на палење огнови за Ивандан е поврзано со огновите кои се палат во пресрет на Божиќ, што значи дека зимското, божиќното сонце не свети толку високо како летото, Иванденското, ниту се загрева толку многу.
Со ткаењето венци, се сака да се каже дека природата ја достигнува највисоката точка од својот развој (средината на летото), и дека природата се крунисува со овие венци. Овие венци ги потсетуваат и младите дека е дојдено време кога треба да размислуваат за венчални венци. Девојките ставаат црвена роза во венците. Се смета дека Ивандан е толку голем празник што сонцето запира три пати тој ден.
Водата добива посебна лековитост, така што сите се капат во реките, потоците и езерата. Билките и сите цвеќиња имаат најсилни лековити својства овој ден, па затоа се берат лековити билки и се плетат венци кои се чуваат во куќата како лек против разни болести.
Иванден може да се нарече и Момински празник, бидејќи токму нив им се доверуваат голем дел од ритуалите. Во многу делови од нашата земја, ноќта пред Иванден, девојчињата палат иванденски оган, берат цвеќиња и билки, пеат и плетат венци.
Кога ќе зазори тие се разделуваат и секоја од нив носи саѓи од огнот, а на врвот на портата поставува исплетен венец. Сето ова се прави со смеа. Исто така, се верува дека оваа ноќ треба да се ловат светулки и да се носат дома, пишува НМД.мк
Ништо не се работи во лозјата. Лозарите исто така, внимаваат да не влегуваат во лозјето три дена пред, и три дена по Иванден. Велат дека во текот на тие седум дена, лозјето напредува најмногу, затоа што го чува Свети Јован. Девојчињата овој ден сеат жито во некој сад или тенџере кое на Петровден никнува.
Иванден се сметал за важен празник и бил поврзан со разни ритуали. Вечерта пред Иванден, девојчињата береле иванденски цвеќиња и Петровско цвеќе (ајдучка), ги ставале на едно место, а потоа плетеле венци од тие цвеќиња, кои потоа ги поставуваа на сите куќи, порти, полиња, ливади, па дури и на крстот во селото. Иванданските венци се смета дека го претставуваат Сонцето.
Билките се собирале главно на празници затоа што луѓето верувале дека тогаш имаат поддршка од светците и дека лековитата моќ им се зголемува. Исто така, во народните обичаи е забележан и еден ритуал за сите жени кои не можеле да имаат деца.
Имено, на овој ден, тие се протнувале нив венецот исплетен од Иваново цвеќе, а потоа се бањале во реката (водата да го однесе урокот, з лото, магијата или болеста). Ако жената имала неколку аб-ортуси едно по друго, на денот на Свети Јован таа требало да оди во посета кај луѓе по име Стана или Станко.
Ако ги има повеќе, таа треба да ја посети секоја куќа и да земе по мал страк од секоја куќа и од тоа себеси да се сплети венче. Со ова венче ставено на главата таа требало да се избања во реката, и се верувало дека следната бременост ќе биде успешна.
Без разлика на поводот по кој се исплетени Иванденските венчиња, следниот ден се закачувале на десната страна од надворешната врата. Се верувало дека ќе го штити домот од несреќи во текот на целата наредна година.
Кај народот исто така, останал обичај на овој ден луѓето да се побрамитуваат и закумуваат „според Бога и Свети Јован“ затоа што Јован Крстител, кој е роден на овој ден според старото сметање на времето, се сметал за пример на карактерност и чесност, пишува НМД.мк
