Статистиката покажува дека на секои 20 минути по еден човек доживува мозочен удар во регионот, а на секои 60 минути некој yмира од него. За среќа, мозочниот удар може да се спречи, а доколку се случи, може успешно да се лекува.
Според професорката невролог д-р Дејана Јовановиќ, мозочниот удар не бира време, место или возраст.
„Колку подолго живееме, толку е поголема веројатноста да добиеме мозочен удар, но не можеме да влијаеме на тоа. Затоа можеме да влијаеме на спектарот на фактори на ризик. На прво место е хипертензијата.
Дозволете ми да апострофирам едно нарушување на срцевиот ритам – атријална фибрилација.
Не се сите пореметувања на срцевиот ритам ризични за појава на мозочен удар, но токму ова е, а активирањето може да биде тоа што не е воведена соодветна превентивна терапија против згрутчување на крвта или поради некоја причина привремено е прекината, и ова како тригер го гледаме во секојдневната практика“, објасни д-р Јовановиќ за РТС.
Мозочниот удар најчесто се евидентира кај лица од средна или повозрасна возраст, а најчесто кај оние кои имаат голем број на придружни болести.
„Она што нè загрижува е што голем број од оние пациенти кои имаат придружни болести имаат нетретирана хипертензија, која не ги мачи, не ги боли, па кога нешто не боли, тогаш нема причина да се лекува.
Тоа потоа остава последици врз крвните садови, а овие последици потоа се гледаат во средната возраст“, додаде професорката Јовановиќ.
Третман на мозочен удар
Професорката Јовановиќ посочува дека од крајот на 1990-тите се случиле две револуционерни промени во третманот на мозочниот удар – воведувањето на терапија за разбивање на згрутчување и отстранување на згрутчувањето од блокиран крвен сад, што може да се направи во ограничен временски период.
„Рокот за примена на таа терапија за разбивање на згрутчувањето е некаде околу четири и пол часа, но денес имаме можност и со напредни методи на скенирање да откриеме пациенти на кои може да им се даде терапија до девет часа после тоа време, но тоа не е секој пациент“, нагласи д-р Јовановиќ.
Не смееме да игнорираме, вели професорката, нагло нарушување на говорот, нагло одземање на една половина од телото, нагло нарушување на видот во едната половина од видното поле, чувство на нестабилност при одење, многу силна главоболка.
