Еднаш еден мудрец рекол „Сѐ во животот има почеток и крај.“ Крајот не е секогаш како што сме си замислувале, а понекогаш она што ни изгледа на крај, е всушност нов почеток, ново поглавје во нашиот живот.
Да останеме во контакт со секоја личност што сме ја запознале во текот на нашиот живот е еднакво со катастрофа. Во продолжение прочитајте една поучна приказна за љубовта, која може да се однесува на партнер, пријател, близок роднина..
„Факт е дека љубовта ја одредуваме според нашите искуства. Ако саканиот сака да си замине, верувајте дека крајната форма на љубов е да го пуштите да си оди. Наместо да ги обвиткувате рацете околу личноста која сака да замине, користете ги рацете за да му ја отворите вратата.
Гледајте ја таа личност како оди и знајте дека сè ќе си дојде на свое место, сè ќе биде како што требало да биде. Веруваме дека љубовниците се должни да останат со нас. Но, вистината е дека некои од нив заминуваат. Ние сме условени човечки суштества со безброј емоции кои предизвикуваат најапсурдни ситуации.
Тешко можеме да ја разбереме нашата условена природа. Па, како да го разберете љубовникот кој сака да замине? Ако сака да замине, нека си оди. Колку и да се трудите, нема ништо што ќе ги спречи да си заминат. Реалноста е различна од нашата ментална конструкција.
Би сакале да веруваме дека личноста која најмногу ја сакаме никогаш нема да нѐ напушти. Кога започнуваме нова врска, мислиме дека ќе бидеме заедно засекогаш и се обидуваме да создадеме нова реалност. Но, реалноста е дека луѓето и околностите се менуваат. Она што започнало вчера може да заврши во секој момент.
Спорот на таа вистина е залудна како да чекате авион на автобуска станица. Пуштете ги. Луѓето доаѓаат во нашите животи со причина – и тие заминуваат со причина. Не тревожете се околу тоа. Кога ќе ги пуштите, причината се манифестира.
Можеби кога ќе ги пуштите, некој друг ќе влезе во животот. Можеби тоа ќе бидеме ние. А можеби личноста што заминува е предодредена повторно да влезе во нашиот живот. Наместо да ги обвиткувате рацете околу личноста која сака да замине, користете ги рацете за да му ја отворите вратата.
Гледајте ја како оди и знајте дека сè ќе си дојде на свое место, сè ќе биде како што требало да биде. Нека одат и верувајте дека северната страна на магнетот секогаш ќе биде привлечена од јужната страна на друг магнет. Ако сте на југот на вашиот љубовник, тој ќе го најде патот до вас.
А ако не сте, верувајте дека ќе го најдете северот кој ви е предодреден. Ако сакаат да заминат, знајте дека најлогичен избор е да ги пуштите. Сè друго што можете да се обидете да направите е лудо. Не се ни обидувајте да сфатите зошто треба да ги пуштите.
Ослободете ги на ист начин како што би фрлиле камен во морето. Кога фрлате камен, не размислувате што ќе биде со каменот. Не знаете дали ќе падне до дното во длабокото или бранот ќе го турне назад кон вас. Само го фрлате.
Фрлете го каменот и знајте дека сѐ ќе биде добро. На почетокот е болно, но потоа стануваме посилни. Пуштете ги. Ако тие не нѐ сакаат доволно за да останат, ние ги сакаме доволно за да заминеме. Можеби не постои апсолутна идеја за љубов. Факт е дека љубовта ја одредуваме според нашите искуства.
Ако саканиот сака да си замине, верувајте дека крајната форма на љубов е да го пуштите да си оди. Изградете ја вашата перцепција за тој поим и живејте според неа. Размислете – секоја секунда без нив е можност вашата љубов да расте.
Нека расте вашата љубов и покажете им го излезот. Тоа не е ваша вина – и најверојатно, не е ни нивна вина. Која е поентата да обвинувате некого ако никој не е виновен? Сè во животот има свој одлив и свој тек, а ние мора да течеме со него.“
