Клиничкиот психолог Влајко Пановиќ во текст за „Зелена училница“ напиша дека родителите не смеат да ги штитат децата од обврски и одговорности и дека мора да ги вработуваат.
Ќе ви раскажам одлична приказна. Еден татко, секогаш кога детето ќе погрешило или било дрско, инсистирал да научи некој нов термин од енциклопедијата. Тој мораше да му го каже новиот поим на својот татко и да му го објасни до одреден степен.
Се случувало со текот на времето детето да се заинтересира за енциклопедијата и подоцна тоа дете да победува во неколку квизови. Многу е важно родителот да бара шема која ќе му помогне на детето да разбере што се очекува од него.
Само на тој пат, ве молам, не му викајте на детето. Ова е една од најголемите грешки што ја прават многу родители. Без викање. Не можеме да постигнеме ништо со развикување и вревење.
Сетете се на мудрата изрека дека каде што луѓето викаат, нивните срца заминуваат. Треба да бидеме блиски. Децата треба да ни веруваат, а како да ни веруваат ако не сме им блиски, ако им е непријатно… Ако родителот вика, се заканува, уценува, блискоста не може да се развие таму.
И уште една многу важна димензија – вработувајте ги вашите деца! Не ги заштитувајте децата од обврски. Те молам немојте! Многу родители велат: Ако ние се мачевме, нашите деца не мора.
Замислете, работата ја доживуваат како тортура. Работа во која треба да се открие задоволството. Однапред обезвреднуваат, ја отфрлаат можноста на детето да му се допадне работата.
Најдете им некоја работа со која ќе се зафатат. Не заборавајте колку се важни прстите кај децата, а современите деца сè помалку ги користат прстите. На децата треба да им се даваат што е можно повеќе игри каде што ќе развијат фина моторика со прстите во раното детство.
Нашата рака има поголема застапеност во церебралниот кортекс од целиот долен дел од телото. Истражувањата покажаа дека децата побавно се развиваат интелектуално и емоционално бидејќи не ги користат рацете, туку користат само два прста додека играат игри, држејќи го „глувчето“ од компјутерот.
Затоа е важно да не им дозволите на децата, барем до три години, да гледаат телевизија, туку што е можно повеќе да ги изнесувате во природа. Играјте со нив, нека ги користат рацете и прстите, нека скокаат, трчаат, вртат, качуваат… Да ги научиме децата да знаат да се грижат за себе: да испржат јајце, да сошијат копче…
Ги хендикепираме децата, затоа што не ги учиме на вештини за преживување, туку понесени од тоа децата да не ни задоцнат за Европа, им ги купуваме најскапите компјутери, а всушност со тоа скапо сме го платиле најмоќниот непријател.
Кога купувате компјутер за вашето дете, првото нешто што треба да научи е дека компјутерите можат да бидат корисни, но само ако знаеме да ги користиме на вистински начин, а не за нашето семејно и социјално отуѓување.
За повеќе корисни содржини заследете ја NMD.mk, лајкнете ја и споделете ја нашата страница. Следно прочитајте: „ЕВЕ КАКО Д-Р РАЈОВИЌ ГИ ВОСПИТУВА СВОИТЕ ДЕЦА: Како тој им го ограничува времето на телефон е вистински ХИТ во воспитувањето“ – ОВДЕ.
