Иако куќната, крсна слава е традиционален настан во речиси секој дом, сепак верниците имаат голем број нејаснотии и прашања кога станува збор за обичаите и црковните правила.
Крсната слава со векови се пренесувала од татко на син кај македонскиот народ и така е зачувана до денес. За правилно спроведување на овој обичај, Светиот архиерејски синод во 1985 година донел одлука со која се разјаснува оваа важна институција.
Оваа собраниска одлука гласи: „Бидејќи крсната слава е празник на „Малата црква“, односно семејството, треба да ја слави и најмалото семејство. Кога синот ќе се раздели во посебно домаќинство, особено кога ќе се ожени, тој е должен да ја слави куќната слава, без разлика што татко му ја слави во стариот дом“.
Од оваа одлука е сосем јасно дека ако таткото му ја предаде крсната слава на синот и синот почне да ја слави во својот нов дом, таткото продолжува да си ја слави куќната слава во стариот дом.
Но, нема пречка ако една година таткото да оди на слава кај синот, а некоја друга година синот отиде кај таткото, заедно да ја прославуваат куќната слава. Сега и двајцата се домаќини, па крсната слава можат да ја слават посебно, во своите куќи, да ги поканат гостите, а можат и да се посетуваат меѓусебно.
Ако ум-pe таткото, мајката обично оди на слава кај синот, но куќната слава може да ја прослави и во својата куќа. Во секој случај, родителите не престануваат да слават крсната слава, сè додека имаат сили и можности, иако ја предале славата на еден или повеќе синови.
Славата не се исцрпува со предавањето, тоа не е парче мебел што може да биде само во една куќа. Тоа е семеен свет празник и сè додека има семејство, макар и во најмала форма, како црквичка, треба да ја слави својата крсна слава.
Кога родителите ќе остарат и веќе не се во можност да се подготват за славата и да ги пречекуваат гостите, тие ќе ја слават својата куќна слава со своите деца, како и останатите големи христијански празници.
Славата се пренесува од татко на син во првата година кога синот го основа своето семејство – тогаш синот доаѓа кај таткото за слава. По тој повод, таткото во десната рака подава четвртина од славскиот колач и си ја честитаат меѓусебно славата. Синот носи парче од колачот во својата куќа и го дели со семејството. Следната година, синот самостојно ја слави славата.
