Значењето на името е нејасно, според една теорија значи „светла“ и произлегува од зборот ἑλάνη што значи „факел“, а според друга произлегува од зборот σελήνη – Месечина.
„Константин се смета за првиот христијански римски и мператор. Преданието раскажува дека неговата мајка – царица Елена, оди на аџилак во местата каде што живеел Христос, изградила неколку манастири и го открива крстот на кој бил рас.пнат Исус.”
За Константин и Елена:
Родители на Константин му беа царот Констанциј Флор и царицата Елена. Флор имаше уште деца и други жени, но од Елена го имаше само овој Константин.
Три големи бор.би имаше Константин кога се зацари: една против Максенциј, ти.ранин во Рим, друга п ротив Скитите на Дунав и трета п ротив Византинците.
Пред бор.бата со Максенциј, кога Константин имаше голема г рижа и се сомневаше во својот успех, му се јави сред бел ден блескав крст на небото, сиот закитен со ѕвезди, а на крстот стоеше напишано: „Со ова побе.дувај!“
Восхитен царот н ареди да му ис.коваат голем крст, сличен на тој што му се јави и да го носат пред вој.ската. Со силата на Крстот тој стекна славна п обеда над бројно надмоќниот не-пријател.
Максенциј се уда-ви во реката Тибар. Веднаш потоа Константин го из.даде прочуениот Едикт, во Милано, 313 година, за престанок на гоне-њата на христијаните.
Откако ги победи Византинците, тој изгради прекрасна престолнина на Босфор, којашто оттогаш се нарече Константинопол. Но пред ова Константин западна во т ешка проказна бо-лест (л епра).
Жреците и лекарите го советуваа да се бања во к-рв од зак-лани д еца, но тој тоа го одби. Тогаш му се јавија Светите апостоли Петар и Павле и му рекоа да го побара епископот Силвестер, којшто ќе го излечи од ст.рашната б олест.
Епископот го поучи во христијанската вера и го крсти и проказата исчезна од телото на царот. Кога во Црквата настана раз.дор заради смут.ливиот е ретик Ариј, царот го свика Првиот Вселенски Собор во Никеја, во 325 година.
Овде се осу.ди е реста, а се утврди Православието. Благочестивата мајка на царот, Света Елена, рев.нуваше усрдно за верата Христова. Таа го посети Ерусалим и го пронајде Чесниот Крст Господов и на Голгота ја изгради црквата на Воскресението и уште многу други цркви по Светата Земја.
Во својата осумдесетта година оваа света жена се престави кај Господ, во 327 година. А царот Константин ја надживеа мајка му за десет години и се упо-кои во својата шеесет и петта година, во 337 година, во градот Никомидија. Неговото т ело беше пог.ребано во црквата на Светите апостоли во Цариград.
Во нивна чест во центарот на Скопје бил изграден храм во периодот пред и по Првата свет-ска вој-на, осветен во 1926 година. Меѓутоа, поради зем-јотресот во 1963 година црквата имала ош.тетувања кои не биле до толку сериозни за да биде сру-шена, но на почетокот на 1970-тите години храмот бил ми-ниран за да се изгради Градскиот трговски центар.
Првобитно, возобновувањето на храмот требало да се направи на неколку метри од старите темели, односно на самиот плоштад „Македонија“ во Скопје. Но, после бурните реакции и несогласувања на му-слиманите и ате-истите, локацијата била преместена непосредно до Домот на АРМ, недалеку од автентичното место на скопскиот плоштад.
Осветувањето на темелите било извршено на 11 ноември 2012 година од поглаварот на МПЦ г.г. Стефан.
На најголемата камбана стои натписот: „Во слава на пресветата и единосушна тројца, отецот и синот и светиот дух и во чест на светите рамноапостолни цар Константин и царица Елена, се излеа ова ѕвоно во летото на Христа 2014“, додека на второто по големина ѕвоно стои натписот: „Боже чувај ја татковината наша света македонска и нашиот благоверен народ“.
