Храната со себе носи многу подлабоко значење отколку само бројот на калории. Неговиот вкус и придобивки не произлегуваат само од техниките за готвење или квалитетот на состојките, туку и од душата на оној што ја подготвува.
Секогаш се присеќавав на зборовите на баба ми за важноста внимателно да избираме чија храна ќе јадеме. На таа млада возраст не ја разбирав целосно нејзината мудрост, но денес, додека зачекорив во светот на возрасните со сите негови обврски, тие зборови добиваат подлабоко значење.
Како што времето станува сè поскапоцено, често го немам луксузот да се посветам на часови во готвење в кујна.
Понекогаш, токму од немање време да си зготвиме нешто, а сме во постојано брзање, посегнување по купечки, брзи оброци кои навидум се вкусни и обилни, но некогаш и познати по својот квалитет.
Па така, најчесто одбираме ресторан или кујна која нам ни одговара, па стануваме нивни редовни муштерии. Меѓутоа, како и во секоја приказна во која полека настаните се менуваат, така и кај нас работите почнаа да ескалираат.
Еден ден, кога го нарачавме нашето омилено јадење, забележавме дека е сосем поинаку од вообичаено – без задоволство и хармонија на вкусовите на кои бевме навикнати.
Беше невкусно, речиси одбивно и едноставно беше невозможно да се ужива во таквата храна. Во тој момент не сакавме да се пожалиме, мислејќи дека можеби тоа е привремена промена, можеби дошол нов готвач и му треба време да се прилагоди.
Но, кога по неколку дена се повтори истата ситуација, а овој пат со уште полош резултат – заедно со мачнина и болки во стомакот – сфативме дека нешто навистина не е во ред. Решивме да провериме што се случува.
Нашата посета на ресторанот ја откри приказната зад овој неуспех на вкусот. Менаџерот на ресторанот со многу искреност и малку хумор ни откри дека нешто се сменило меѓу нивните готвачи.
Оние кои порано ги создаваа тие вкусни моменти заедно, сега се соочени со емоционална криза. Имено, тие биле маж и жена чиј брак се распаднал поради неверство.
Двајцата сè уште беа принудени да работат заедно, надминувајќи ги сите емоционални бури што се појавиле. Нивната внатрешна борба не можеше да остане незасегната од она што тие го создаваат.
Менаџерот ни рече дека се свесни за проблемот и работат на решавање на ситуацијата. Тогаш сфатив дека храната е како човечка енергија – резултат на она што се внесува во неа.
Тоа не е само физичка супстанција, туку со себе носи и емоционална компонента. Кога готвите со радост и љубов, таа енергија се влева во секој залак. Меѓутоа, кога умовите се оптоварени со несреќа, тоа се одразува на она што го создавате.
Оваа ситуација ми покажа колку е важно да внесуваме позитивна енергија во сè што правиме, вклучително и во подготовката на храната. Создавањето храна е повеќе од мешање состојки, тоа е процес на пренесување емоции и внимание.
Храната е енергија, исто како што луѓето се енергија. Енергијата што ја инвестираме во нешто е резултатот што ќе го добиеме. Ако го приготват тажни раце, и храната ќе биде тажна.
За повеќе корисни содржини заследете ја NMD.mk, лајкнете ја и споделете ја нашата страница. Следно прочитајте: „Баба ми ми го кажа ова на свадбата и јас сум и бескрајно благодарна: 30 години сум во среќен брак без проблеми, благодарение на нејзиниот златен совет“ – ОВДЕ.
