Многу родители вложуваат сè во своите деца и се трудат да ги воспитаат на вистински начин, како и да им обезбедат сè. Сепак, многу од нив се разочарани од нив, прашувајќи се каде згрешиле и зошто ги нема ниту да ги погледнат на старост.
Исповедта на анонимен брачен пар ги растажи многумина, а за „Моје Вријеме“ открија болни детали од својот живот.
– Јас и мојот сопруг ги сакавме нашите деца и им удоволувавме дури и кога другите нѐ критикуваа и велеа дека тоа не е добро за нив, дека грешиме. Сега останавме разочарани – се пожали таа. Прво, како што објаснува, сè тргнало наопаку со нивната ќерка.
– Ќерка ми ни го сврте грбот поради расправијата што изби кога со сопругот ѝ кажавме дека не се однесува добро кон детето. Внукот плачеше доцна во ноќта, а таа го казни со стоење во агол, што нè повреди и не можевме да останеме рамнодушни.
После тоа, побара да јаде зашто бил гладен, а таа му одговори дека сега како казна што не јадел на време смеел да пие само вода.
Ние како родители или како баба и дедо, одговорно кажавме дека мислиме дека ова не е добро за детето. Таа се налути и ни кажа страшни зборови и си замина – раскажува госпоѓа Божена. Двајцата доживеавме целосно отфрлање од нашите најмили.
– Не сме се слушнале со години и не сме се виделе ниту со ќерка ми, ниту со внуците. По неколку години на сопругот му се слоши, дојдоа да го посетат, но на кратко. Тоа е тоа. Не сме добри, колку и да не ни се допаѓа – се пожали таа. Синот исто така нѐ напушти.
– Синот беше грижлив, многу добар како личност, додека не се ожени. Снаата нѐ омаловажуваше и исмеваше од самиот почеток, третирајќи нѐ како помалку вредни. Нашиот син ѝ го дозволи сето тоа, тој секогаш беше на нејзина страна.
На свадбата си поминавме многу лошо, бевме како отфрлени настрана, не нè дружеа ниту синот, ниту снаата. Им простивме за сѐ и кога се роди внуката конечно сѐ беше во ред, дури и ја чувавме одвреме-навреме – откри Божена.
Но, мирот и среќата во поширокото семејство не траеше долго: на гости ни дојдоа синот и снаата, кои објавија дека е повторно бремена. Го сликав ултразвукот и на шега прашав што е, а таа ми одговори: Вонземјанин.
Ја погледнав немо, не ми беше јасно зошто добив таков одговор. Потоа праша дали сум се пошегувала со прашањето или сум сериозна, па си заминаа. После тоа пак сѐ беше исто како и порано – синот не се јавуваше, ниту доаѓаше да нè посети.
Како што велат кај нашиот народ „какви се, такви се, наши си се“, па кога се роди внукот заборавивме на сите кавги. Отидовме да го посетиме, да си го видиме внучето, а следеше нов шок:
Само што влеговме, снаата излезе со изговор дека мора да оди во продавница. По кратко време му се јави на синот и праша дали сме уште таму. Не бевме толку повредени од нејзиното заминување, туку бевме повредени од однесувањето на нашиот син. Тој цело време молчеше.
Тогаш решивме дека е најдобро да се тргнеме настрана и да ги оставиме да си го живеат животот како што сакаат. Од две деца и пет внуци сфативме дека немаме никој.
Својата исповед госпоѓа Божена ја завршува со зборовите: Сè што е од овој свет е минливо и лошо. Од сѐ срце им посакувам на сите убав и среќен живот и никогаш да не ја почувствуваат болката што се јавува во срцето и душата кога „умираат“ вашите живи деца, кога нивните срца и души стануваат ладни и арогантни, кога ќе ги заборават своите родителите и семејствата од кои потекнуваат.
Сите нѐ оставија и нѐ заборавија, но Господ е со нас и со сите нив. Тој ги благослови и ги заштити од сите зла на овој свет. Драги наши деца и внуци кои не ве познаваме, ве сакаме и се молиме за вас. / moјеvrijemе.hr
