„ЦЕЛ ЖИВОТ НЕ СУМ ГО ЗНАЕЛ ОВА, НО СЕГА ЗНАМ..А, ТИ, ЗАПАМТИ ГО ДОБРО, СИНЕ МОЈ“: Тажната приказна на еден старец ќе ви ги отвори очите…
Поучната приказна за еден старец ќе им ги отвори очите на многумина и ќе им го промени погледот на светот.
Животот е често непредвидлив и не става пред разни искушенија. Дури кога човек ќе остари започнува да се прашува каде му била младоста, на што го потрошил животот и зошто не бил помудар.
Сепак, мудроста и искуството доаѓаат со годините, а приказната на овој старец ќе им ги отвори очите на многумина.
„Имаше, па поминаа, па пак дојдоа тешки времиња, синко!“, ја започнал својата приказна старецот, со намера да го пренесе своето животно искуство и барем некому да одржи важна животна лекција.
„Колку се сеќавам, животот отсекогаш бил тежок, но порано полесно се живееше. Немаше којзнае колку, но срцето беше задоволно со она што го имаше. Срцето беше полно со љубов, од која се раѓаше почитта кон другите.
Таткото беше татко, мајката – мајката, а детето – детето. А денес? Не треба многу да раскажувам, сè се знае.
Сè повеќе светот се мие со сопствените солзи, бидејќи среќата за некои е само поим или бајка. Ако ме прашаш, синко, одамна, долго време не сум почувствувал тронка радост и спокој. Сине, одамна не сум се смеел од срце.
Знаеш, онака, од срце. Секако го нарекував, но не знаев дека треба да го нарекувам само, ех, животе мој. Но сега знам…
А, ме прашуваш за децата? Добри ми се, нека се живи и здрави! Секој си има свои деца и свој живот. Доаѓаат и ме посетуваат колку што можат, нудат колку што можат. Седам овде покрај прозорецот и гледам со часови некаде, а ако ме прашате каде, ни самиот не знам!
Но, гледам и чекам и кога ќе ги видам слатките лица на моите деца, како да ме огреало сонце. Иако, ретко ме огрева. Ми велат дека имаат премногу обврски и секогаш брзаат.
Запомни, синко, Бог дава, а луѓето користат. Сепак, тој ни даде нешто добро, а тоа е дека сите сме деца, но ќе бидеме и родители. Дека денес сме млади, утре сме стари. Дека денес сме силни, утре сме слаби. Ако сме здрави денес, кој знае утре што ќе биде?
И да, ако има правда, токму таму е! И јас бев млад и силен. Бев и среќен и полетен. Мајка ми и татко ми ме чекаа како што чекам и јас сега. Затоа, не заборавај синко, сè се враќа!“
