Прочка секогаш е во недела. Тоа е празник со непостојан датум – подвижен празник. Не се врзува со календарот, со конкретен датум, туку е поврзан со Велигден. Кога се празнува Прочка, зависи од тоа кога се празнува Велигден. И Велигден и Прочка се секогаш во недела.
Седмата недела по Прочка е Велигден. Македонската традиција за Прочка е богата и разновидна. Секаде се одбележува овој празник меѓу македонскиот народ. Прочка, всушност, може да се нарече и наш празник, празник на македонскиот народ затоа што овој народ најмногу проштевал и проштева.
Ние сме со духот на Прочка, со дух на проштевање. Кому сè не сме му простиле и што сè сме претрпеле и пак сме простиле. Така сме правеле низ вековите, а така правиме и денес. Тоа е нашата евангелска определба. Таква е нашата душа. Таков е нашиот дух.
Такво е нашето трпение и љубовта кон сите. Ваквиот христијански однос е вграден во нас, низ нашата вера и традиција. Така е воспитуван и така се воспитува македонскиот човек, усовршувајќи се во доброто.
На Прочка, според традицијата, помладиот бара прошка од постариот. Синот приоѓа кај таткото, братот кај брата си, ќерка кај мајка си, снаа кај свекрва, сестра кај сестра си и секој секому му вели: „Прости ми“, а тој одговара: „Простено да ти е од мене и од Бога“.
За здравје и по некои обичаи на овој ден се подготвуваат варени јајца, алва, раванија, но многу познат е и рецептот за КАЈМАЧИНА. Рецептот е на Зорица Николовска која вели: Ова е стар рецепт, свекрва ми го прави секогаш за прочка, а денеска и јас.
Морам да кажам кога го видов благово првиот пат без со резерва, па го пробав кога нема да ме гледа никој, а сега го обожавам и го препрочувам со гордост.” Се подготвува од 4 состојки:
ПОТРЕБНИ СОСТОЈКИ: 16 јајца, 19 супени лажици шеќер, 1 литар млако млеко, 1 кесичка ванилин шеќер.
ПОСТАПКА: Јајцата се матат со миксер да се изедначат, потоа се додава шеќерот пополека. Ова убаво се мати, потоа пополека се додава млекото и ванилата. Сè заедно се мати убаво ии потоа се сипува во тепсија бр. 32 (тепсијата да биде длабока) и не се премачкува со ништо.
Се пече во загреана рерна на 250 степени, да порумени, потоа се намалува на 200. Додека се пече, не се отвора вратичката од рербата. Печењето временски зависи и од шпоретот. Кога е готова кајмачината се познава по тоа што тестото се довојува од тепсијата. Јас ја печам околу 60 минути на 200 степени, потоа уште 30 минути на 180 степени.
