Себастиен, кој сега има 26 години, последните шест години ги поминал сам живеејќи на индонезискиот остров Бали. Неговата мајка, г-ѓа Чу Ка Џинг, и покрај тоа што живеела во Сингапур, донела одлука да му овозможи на нејзиниот невербален аутистичен син да напредува во овој тропски рај. Тоа било најдоброто нешто што некогаш го направила за себе и за својот син и затоа се решила на таков чекор.
На 26-годишна возраст, овој невербален аутистичен млад човек ја открил убавината на самостојниот живот, опкружен со посветени старатели. Неговата мајка останала да живее во Сингапур заедно со својот партнер, но нивната непоколеблива љубов и верба во потенцијалот на Себастиен ги навела да го направат овој извонреден избор.
Опишувајќи го искуството на Себастиен како невербална аутистична личност, г-ѓа Чу ги истакнува неговите уникатни комуникациски предизвици. Според неа, Себастиен нема способност да разговара, да се поврзува и да гради односи со другите на конвенционален начин.
За него, ова претставува значителна пречка во однос на воспоставувањето врски и вклопувањето во општеството, кое често има специфични барања за социјална интеракција.
Препознавајќи ја важноста за неговата независност, таа донела одлука да создаде средина во која тој би можел да напредува. Размислувајќи за нејзиниот избор, г-ѓа Чу изјави: „Ако останев со него, секогаш кога работите ќе тргнеа наопаку, тој се стрчуваше кон мене, но во мое отсуство, со старателите (на Бали)… тој мораше да стане независен.”
„Ова беше веројатно најтешката одлука во мојот живот“, искрено раскажа храбрата мајка. Во тоа време, Себастиен веќе достигнал ниво на независност каде што можел да готви, да дипли облека и да се грижи за себе. За време на семеен одмор на мирен индонезиски остров во 2012 година, г-ѓа Чу забележала дека Себастиен наоѓал утеха во природата.
Гледајќи како се смирува покрај морето, таа почнала да размислува како може да му помогне уште повеќе да се поврзе со природата. И покрај првичните сомневања од најблиските, г-ѓа Чу истрајала во потрагата по прифатливи станови и старатели.
Патувањето, сепак, било полно со предизвици, како што наведува таа. Отпрвин, г-ѓа Чу патувала на Бали на секои две недели додека се борела нејзиниот син целосно да развие доверлив однос со неговата нова средина.
За да се осигура безбедноста на Себастиен, првата вила во која живеел била опремена со камери под надзор. Пронаоѓањето сигурни старатели се покажало како значајна пречка. Г-ѓа Чу имала потешкотии да најде соодветни старатели за нејзиниот син.
Со текот на годините, имала промени во тимот на негуватели, при што само еден негувател останал константен. За жал, некои негувателки кои доаѓале и заминувале не се однесувале добро со Себастиен. И покрај овие пречки, г-ѓа Чу кажа дека Себастиен доживеал исцелување и личен раст за време на неговиот престој на Бали.
Наместо да очекува тој да се усогласи со типичното однесување и општествените норми, таа го прифатила онаков каков што е. Г-ѓа Чу се фокусирала за едукацијата на другите за аутизмот и промовирање на разбирањето и прифаќањето на оваа состојба без да наметнува општествени стандарди на поединци како Себастиен.
„Не очекуваме да зборува со значајни реченици. Не очекуваме секогаш да нѐ поздравува или да каже нешто“, вели мајката.
Патувањето на г-ѓа Чу со нејзиниот син Себастиен ги истакнува предизвиците со кои се соочуваат семејствата кои живеат со аутизам. Нејзината одлука да создаде средина каде што Себастиен би можел да напредува, дури и ако тоа значи далечина и неконвенционални избори, покажува длабока љубов и посветеност на неговата благосостојба.
