За нејзината нутритивна вредност најдобро говори фактот што содржи поголема количина железо од спанаќот, повеќе калциум од млекото и повеќе витамин Ц од лимонот и портокалот.
Станува збор за билката која се вика поточарка (Nasturtium officinale). Иако одамна се познати нејзините лековити својства, оваа билка со текот на годините и промена на генерациите, помалку е заборавена.
Потекнува од Евроазија, но денес е широко распространета и може да се најде речиси насекаде во светот.
Позната е како една од најстарите билки чија употреба датира уште во далечната историја. Многу стари народи ја користеле во исхраната и во лекувањето на здравствени тегоби. Античкиот грчки лекар и татко на медицината Хипократ, многу ја ценел оваа билка и ја препорачувал за лекување на воспалени бели дробови, за забоболка, болести на грлото, гушавост и зарипнатост. Кај старите Грци, Египќани и Римјани била позната како силно средство за враќање на енергијата.
Египетските фараони им наредувале на своите робови секојдневно да пијат сок од поточарка за да ја одржат својата сила, а со тоа и продуктивноста. Сега официјалното меѓународно истражување ја прогласи оваа лисната зелена билка за моментно најздравиот зеленчук на планетата, односно за намирница број 1.
ВО ШТО Е ТАЈНАТА
Поточарката го стопира и намалува оксидативниот стрес и го засилува антиоксидативниот ефект. Поточарката влијае врз размената на хемиските соединенија во нашиот метаболизам и ги регулира пореметувањата кои настануваат, што е доста значајно во пристапот на лекувањето по природен пат.
-ја чисти крвта
-освежува
-го поттикнува апетитот
-го прочистува целиот организам.
При автоинтоксикација-токсемија, се препорачува консумирање на поточарка после долгиот зимски период. Во народната медицина има голема примена во лекувањето и тоа во свеж облик и во облик на свеж сок.
Се препорачува консумирање на свеж сок во однос 1:5, еден дел сок и пет делови вода, бидејќи чистиот сок може да предизвика воспаление на желудникот и ждрелото.
Свежиот сок од поточарка мора да се користи според пропишаното правило, бидејќи не е препорачливо секодневна консумација, туку со паузи.
Има диуретични својства но подолготрајната употреба може да ги надразни бубрезите. Сокот од поточарка е омилено средство за надворешна употреба при кожни заболувања, кожни нечистотии, при опаѓање на косата и во вид на облози против сончеви пеги, шуга и други инфекции.
Научните истражувања говорат за стопирање на растот на туморот и метастазите (експериментирано со животни), ако екстрактот од поточарка се инјектира за помош во лекувањето на кардиоваскуларни болести и стопирање на карциномот на дојка. Воедно, на прекалените пушачи им се препорачува салата од поточарка која одлично делува и ги спречува штетните последици од пушењето.
За облози се користат листови од поточарка, згмечени или смелени во вид на кашеста материја која се нанесува на заболеното место. Пред нанесување на облогата третитаното место мора претходно да се исчисти со алкохол, па облогата да се фиксира со завој. Облогата се држи од 2 до 4 часа, па се отстранува а местото се мие и премачкува со масло. Облозите се применуваат против разни кожни инфекции а особено против габични.
Добро измиените листови од поточарка, во неколку води и отстојани во солена вода и винска киселина, може да се консумираат во вид на салата. Салатата се зачинува со ситно сечкан лук, маслиново масло, сок од лимон, малку сол и пипер, а по желба може да се додаде и кромид сечкан на тркаца. Вака измешаната салата се остава да отстои три часа. Се консумира како диетална храна при наведените заболувања.
Важно: бидете сигурни дека поточарката е набрана од еколошки чиста средина и не е заразена со паразити. Поточарката е познат инхибитор на цитохромот P450 CYP2E1, што може да доведе до промена на метаболизирањето на некои лекови како што е chlorzoxazone.
