Дивата круша одамна е позната како корисна, исклучителна намирница. Нејзините плодови се конзервирале на најразлични начини, се преработувале во желе, џемови, сокови, ракија, вино и слично.
Во природата, има голем број сорти на диви круши кои се разликуваат по големината и бујноста на дрвото, формата на листот, времето на цветање и зреење, големината, вкусот на овошјето.
Распространета е речиси во сите делови на нашата земја, повеќето можат да се сретнат покрај рабовите на шумите, планинските ливади, во речните долини. Дрвото може да порасне и до 20 метри. Трнливи гранчиња формираат пирамидална или заоблена круна. Цветовите растат во групи.
Мали, кружни или малку сплесканите плодови се разликуваат по боја, вкус, арома и сочност на пулпата. Некои се сочни и слатки, а некои тврди и горчливи, и се јадат само кога ќе изгнијат. Зреат до доцна есен. Во исхраната, тие имаат корисен ефект врз работата на органите за варење, срцето и бубрезите, поради што се препорачуваат како витаминска и освежителна храна. Тие можат да се преработуваат но и да се сушат. Што и да подготвите од диви круши, тоа ќе биде многу вкусно и лековито.
Дивата круша е исто така важна за производство на подлоги за калемење на благородни сорти круша. Има квалитетно дрво што се користи во занаетчиството. Каде и да се најде во природата, дивата круша е добра храна за шумските животни. Тоа е медоносно растение, кое му дава ароматичен вкус на медот.
СИТЕ ТАЈНИ НА ДИВАТА КРУША: Лек е за многу болести а нејзините листови се вистински дар од природата
Дивата круша е една од многу лековитите стари сорти што успеала да „преживее“ низ вековите. Повеќе личи на јаболко, има пријатен мирис и малку адстрингентен, сладок вкус, како да содржи мед во траги.
Содржи многу јод, па затоа претходно дивите круши се користеле за спречување на гушавост, а доколку редовно се внесува во исхраната, има корисен ефект врз работата на органите за варење, срцето и бубрезите.
„Кога говориме за дивата круша, и овошјето и кората се употребуваат во лековити цели“, раскажува фитотерапевтот Роман Вучковиќ. – Плодовите созреваат од септември до крајот на октомври, а доколку се чуваат добро, траат цела зима, па може да се користат за правење на витаминска и освежителна храна и пијалаци. Од оние многу хранливите, како што се мармаладите, соковите и компотите, до оние наменети за мераклиско уживање – како што се виното и ракијата од дива круша.
Дивите круши содржат пектини
Во половина литар ладна вода, ставете пет или шест ферментирани листови од круша, кои претходно малку сте ги издробиле во рака. Поклопено варете ги додека да зоврие, еден „клуч“, а потоа тргнете го садот на страна и оставете поклопено додека да се излади.
„Веќе со доаѓањето на првите денови на пролетта, лековитата кора може да се лупи од младите гранки на крушата и да се чува, а одварот приготвен од неа е добар за третман на висок холестерол во кр-вта. Иако неговиот плод е многу хранлив, листовите се вистинско богатство“, вели Вучковиќ.
Чајот од дива круша е толку ароматичен што е особено омилен меѓу познавачите. Се приготвува од листовите, но само доколку правилно се наберат и исушат. Вучковиќ потсетува дека е многу важно лисјата добро да се исушат, бидејќи така пијалакот има поинтензивен вкус.
„Листовите се сушат на два различни начина, објаснува тој. Во зависност од сушењето, лисјата од круша ја добиваат и својата боја: зелените лисја се добиваат со сушење во сенка на провев, на рамна површина, при берењето се ставаат во корпа што треба да биде покриена за да не бидат изложени на сонце. Сушењето започнува веднаш после бербата, трае кратко време, неколку часа, во зависност од температурата на воздухот и провевот.
Покрај зелените, со сушење се добиваат и бронзени лисја (ферментирани): лисјата се ставаат во поголема најлонска кеса и се оставаат затворени два часа под сенка. Лисјата се парат во вреќата и ја менуваат бојата од зелена во бронзена. Кесата се протресува од време на време, и кога сите лисја ќе ја сменат бојата, ферментацијата е завршена.
Дивата круша лекува разни болести
Дивата круша е вкусна и богата со лековити својства – од ова овошје се подготвува ракија, џем и чај. Чајот од дива круша се користи како природен антибиотик кој го забрзува елиминирањето на штетните материи од организмот. Често се користи за подготовка на пијалак против кашлица и засипнатост, но и за обновување на цревната лигавица.
Чај од овошна кора РЕЦЕПТ за намалување на шеќерот и лекување на бубрезите
Пијалакот приготвен од кора од дива дива круша е идеален за чистење на телото и намалување на нивото на шеќер во кр-вта. Прелијте две лажици сува кора во 600 мл ладна вода и оставете да зоврие. Оставете да отстои поклопено околу пет минути, а потоа процедете го чајот.
Пијте по една чаша чај наутро на празен стомак, втората чаша испијте ја половина час пред ручек и последната третина од чајот испијте ја половина час пред вечера. По дваесет дена од терапијата проверете ја здравствената состојба.
Чај од лист од дива круша
Листот од дива круша подготвен како чај има корисен ефект во третманот на следните состојби: воспаление на бубрезите, мочниот меур и против ноќно мокрење. Исто така, помага во лекување на ревматизам и хелико бактеријата која го оштетува стомакот. Тоа е идеално средство за подобрување на имунитетот.
За да се подготви лековитиот чај, потребно е да се прелијат три лажици сечкани листови од дива круша со 600 мл врела вода и да се остави поклопено половина час. Процедете и пијте неколку пати во текот на денот.
ИСКУСТВОТО НА ИЛИЈА
Илија Спасојевиќ од Белград успеал да се излекува од шеќерната болест со помош на овој рецепт кој ви го пренесуваме во целост, а имено, сме многу благодарни за несебичното споделување на искуството и рецептот. Можеби и некој друг ќе си го најде спасот во овој едноставен природен лек кој не чини воопшто…
“Напролет исечете гранчиња од дива круша со дебелина од еден прст. Тоа треба да биде самоника дива круша, а не питома и калемена. За овој проблем лековита е само дивата круша. Се лупи кората сè до белиот дел на гранчето, а не само површински. Правете го тоа со ноже или слична алатка.
Излупената кора после тоа се сечка поситно и се реди на памучна крпа или хартија во еден ред и остава да се исуши под сенка. Кога ќе биде сува, а сува е кога лесно се рони под прстите, тогаш иситнете ја на поситни парчиња и складирајте ја во тегла. Теглата треба да биде барем до половина полна, но вие ставете колку што можете повеќе.
Потоа прелијте со чиста лозова ракија, да биде прекриена содржината и уште 1-2 см врз неа. Наполнетата тегла треба да отстои два месеци, но потребно е неколкупати секојдневно да се протресува за да може да се ослободат активните супстанции.
После два месеци се процедува во помали шишенца, најдобро со пипети-капалки кои можат да купат во секоја аптека. Готовиот лек се консумира секој ден така што по 5 капки се накапуваат во 200 мл вода и се пие. Колку пати во денот ќе се напиете по 200 мл вода (една чаша), толку пати ќе си капнете во чашата по 5 капки од лекот.
Значи водата задолжително мора да се пие со капките. За цело време додека го употребувате овој лек треба да се придржувате на менито за дијабетичари (појадок, ужина, ручек, ужина, вечера и никако не смее да се јаде после 19 часот). Задолжително мора да се следи нивото на шеќерот во кр-вта за да не дојде до нагло паѓање.
За еден месец, според искуството на Илија, жените се излекуваат од високиот шеќер, додека на мажите им треба малку подолг период”, заклучува тој. Илија пиел 3 месеци и сега има нормална концентрација на шеќерот во кр-вта заедно со употреба на лекови, додека претходно, пред оваа терапија со користење на инсулин и лекови имал од 13 до 16 во mmol/L кр-вта.
Сега веќе не користел инсулин како што тој вели, а просекот на шеќерот за последните 3 месеци му е 6,1 mmol/L во кр-вта со нормално умерено консумирање на сите видови храна и пијалаци. Му благодариме на Илија за овој детален рецепт и споделеното искуство.
